بطری های نیم لیتری شراب را برای آدم هایی ساخته اند که تنها زندگی میکنند. قفسه بطری های نیم لیتری غم مخفی دارد که فقط آدم هایی که تنها زندگی میکنند میفهمندش. بقیه آدم ها، عبور میکنند و دستی بر سر و گوش بطری ها میکشند که ای چه گوگولی مگولی تو. بطری های تک نفره از آدم های گذری متنفرند.
روزهایی که میدانم نیازی به نیم لیتری ندارم طرف قفسه شان نمیروم. میدانم هم دل آنها می‌شکند، هم عیش من نقص.
بطری های تک نفره یاور همیشه مومن اند. میتوانند کنار غذای تک نفره ات بنشینند و صحنه را رقت انگیزتر و دلپذیرتر کنند. میتوانند پابه پایت فیلم نیمه شب را تماشا کنند و سرت را گرم. وظیفه شان خیلی دقیق و همگام تعریف شده.
حالا من، مست بطری تک نفره امشب، بی اعتنا به فیلم نیمه کاره، از هیجان فردای دوتایی، هرچند با نشیب و فراز، خوابم نمیبرد. این اتفاق رویایی ترین بخش زندگی بطری شراب تک نفره است.

هیجده اکتبر دو هزار و سیزده